Van Kanucks – een Oceaanreis – The Hill en MUGGGGE
Door: Anne Mieke en Gerard
Blijf op de hoogte en volg Gerard en Anne Mieke
16 Juni 2011 | Canada, Ottawa
Ma 13 juni: genadeloos verlies van de Vancouver Kanucks
We gaan met de ferry naar Port McNeill; we zijn vroeg bij de haven omdat we zeker willen zijn van een plekje en daar ook draadloos internet is. Na wat problemen hebben we contact en zetten het verslag met foto’s op de site. We skypen nog even met Willem, al is de verbinding matig omdat we de boot op rijden en de verbinding daar nog minder is.
Van Port Mc Neill rijden we naar Port Hardy, waar morgen de boot voor de Discovery Passage naar Bella Coolla vertrekt.
De camping in Port Hardy is prima – naast de Quatsme River, waar later in het seizoen de duizenden zalmen stroomopwaarts zwemmen. Dan zijn er ook veel beren. Het valt nu mee; we nemen geen ‘berenbel’ of ‘berenspray’ mee als we door het bos en langs de rivier richting Port Hardy lopen. We verkennen het centrum (nou ja, wat daar voor door gaat – je moet hier geen Europese/NL normen aanleggen) en duiken een pub in om de grote finale van de Stanley Cup te volgen: Vancouver Canucks tegen Boston. Als de Canucks winnen hebben ze de ijshockeycup – voor het eerst sinds lange tijd, ook voor de rest van Canada . Heel het land staat op zijn kop. Overal vlaggen en mensen in T-shirts van de Canucks. Het is vergelijkbaar met de Champions League finale of de WK finale voetval. In Vancouver zijn meer dan 100.000 mensen op straat om de wedstrijd (die in Boston wordt gespeeld) te volgen….Helaas verliezen de Canucks genadeloos. De tussenstand na 6 wedstrijden is nu 3-3. De hele pub inclusief personeel is onthutst en had dit niet verwacht. Maar over twee dagen is er nog een kans: de laatste, zevende wedstrijd en dan in Vancouver.
We hebben in de pub contact met een stel waarvan de vrouw op 16 jarige leeftijd uit Zeist naar Canada is geëmigreerd. Ze is nu gepensioneerd en spreekt nog zeer goed (geaffecteerd) Nederlands! We krijgen meteen een verzoek om woningruil… Als er nog iemand interesse heeft: ik heb een email-adres ;-). Je krijgt het gebruik van de auto erbij.
We wandelen terug naar de camping, eten een hapje en leggen vast spullen gereed die we morgen op de boot meewillen.
Di 14 juni: Een prachtige bootreis
Bij de ferry terminal staan we als eerste camper vooraan in de rij. Het is de eerste boot die dit seizoen vaart naar Bella Coola (vertrek 10.15 in de ochtend, aankomst 6.30 uur de volgende dag). Helaas regent het een beetje en hangt de bewolking erg laag. Onderweg niet zoveel wild gezien: in de verte enkele walvissen en bij een haven een rivierotter. Wel mooie luchten als de zon er even doorheen komt. Als we niet tussen de eilanden varen en de open zee de golven op ons afstuurt is er behoorlijke deining. Onze lunch schuift van links naar rechts over de tafel. Omdat het lekker rustig is op de boot (bezetting is schatten we minder dan 25%) kunnen we languit liggen en lekker een paar uurtjes slapen.
Wo 15 juni: weer op het ‘vaste land’
We arriveren te vroeg in Bella Coola. Kennelijk is de land-crew nog niet gearriveerd, want we moeten een half uur wachten voordat we kunnen ontschepen. Dan rijden we via de Highway 20 (de enige mogelijkheid overigens in dit verlaten gebied) naar het oosten. Onderweg stoppen we voor ontbijt, koffie en een wandeling naar een groen-blauw voormalig gletscher-meertje. De omgeving is geweldig mooi: ruig, rotsen, bossen en besneeuwde toppen. Na een uurtje komen we bij “The Hill” een onverhard stuk gravel-road (van de HIGHway 20…) die klimt met percentages tot 18% naar een pas van 1524 meter. Duizelingwekkende dieptes en sommige delen worden net hersteld vanwege ‘landslides’ in januari. Brrrr; goed dat we op sommige stukken geen tegenliggers hebben (er is overigens sowieso maar minimaal verkeer).
Het tweede gedeelte, op de hoogvlakte van 1000-1100 meter, gaat voor een groot gedeelte door een gebied waar in de afgelopen jaren bosbranden hebben gewoed. Wat is dat een triest gezicht!! Desolaat is misschien een beter begrip.
We komen aan bij Nimpo Lake – een gat van niks, al hebben ze wel een tank en een winkel (waar ook drank verkocht wordt). Echt zo een uit een wild-west-serie: je kunt er alles kopen en ze zijn van 8-8 uur open 8 dagen per week (zoals het bordje vermeldt).
De camping heeft wifi (zeer matige verbinding) maar er is geen verbinding voor onze GSM’s. Blijkt de komende 350 km ook niet te zullen werken. Snel een mailtje verzonden naar de familie en vervolgens een wandeling gemaakt. Het heeft recent zeer veel geregend, dus de paden zijn letterlijk moerassen geworden. Dat maakt het lopen uitdagend. Wat minder plezant is: het miegelt van de muggen. Zelfs Anne Mieke zit onder. We tellen er meer dan 20 op de achterkant van de jas. We lopen snel door naar open gebied, waar de wind de muggen wat weghoudt. Terug bij de camper snel de deur dicht en met een krant op muggenjacht. Dit is niet het soort wild waarvoor we zijn gekomen ;-(
Een lekker flesje wijn later nog even een verslagje typen en kijken of de verbinding goed genoeg is om verslag en een paar foto’s op internet te zetten.
Morgen gaan we door richting Williams Lake, zo’n 175 km verderop, dus nog geen regio waar ze GSM masten hebben.
Tot de volgende keer.
We gaan met de ferry naar Port McNeill; we zijn vroeg bij de haven omdat we zeker willen zijn van een plekje en daar ook draadloos internet is. Na wat problemen hebben we contact en zetten het verslag met foto’s op de site. We skypen nog even met Willem, al is de verbinding matig omdat we de boot op rijden en de verbinding daar nog minder is.
Van Port Mc Neill rijden we naar Port Hardy, waar morgen de boot voor de Discovery Passage naar Bella Coolla vertrekt.
De camping in Port Hardy is prima – naast de Quatsme River, waar later in het seizoen de duizenden zalmen stroomopwaarts zwemmen. Dan zijn er ook veel beren. Het valt nu mee; we nemen geen ‘berenbel’ of ‘berenspray’ mee als we door het bos en langs de rivier richting Port Hardy lopen. We verkennen het centrum (nou ja, wat daar voor door gaat – je moet hier geen Europese/NL normen aanleggen) en duiken een pub in om de grote finale van de Stanley Cup te volgen: Vancouver Canucks tegen Boston. Als de Canucks winnen hebben ze de ijshockeycup – voor het eerst sinds lange tijd, ook voor de rest van Canada . Heel het land staat op zijn kop. Overal vlaggen en mensen in T-shirts van de Canucks. Het is vergelijkbaar met de Champions League finale of de WK finale voetval. In Vancouver zijn meer dan 100.000 mensen op straat om de wedstrijd (die in Boston wordt gespeeld) te volgen….Helaas verliezen de Canucks genadeloos. De tussenstand na 6 wedstrijden is nu 3-3. De hele pub inclusief personeel is onthutst en had dit niet verwacht. Maar over twee dagen is er nog een kans: de laatste, zevende wedstrijd en dan in Vancouver.
We hebben in de pub contact met een stel waarvan de vrouw op 16 jarige leeftijd uit Zeist naar Canada is geëmigreerd. Ze is nu gepensioneerd en spreekt nog zeer goed (geaffecteerd) Nederlands! We krijgen meteen een verzoek om woningruil… Als er nog iemand interesse heeft: ik heb een email-adres ;-). Je krijgt het gebruik van de auto erbij.
We wandelen terug naar de camping, eten een hapje en leggen vast spullen gereed die we morgen op de boot meewillen.
Di 14 juni: Een prachtige bootreis
Bij de ferry terminal staan we als eerste camper vooraan in de rij. Het is de eerste boot die dit seizoen vaart naar Bella Coola (vertrek 10.15 in de ochtend, aankomst 6.30 uur de volgende dag). Helaas regent het een beetje en hangt de bewolking erg laag. Onderweg niet zoveel wild gezien: in de verte enkele walvissen en bij een haven een rivierotter. Wel mooie luchten als de zon er even doorheen komt. Als we niet tussen de eilanden varen en de open zee de golven op ons afstuurt is er behoorlijke deining. Onze lunch schuift van links naar rechts over de tafel. Omdat het lekker rustig is op de boot (bezetting is schatten we minder dan 25%) kunnen we languit liggen en lekker een paar uurtjes slapen.
Wo 15 juni: weer op het ‘vaste land’
We arriveren te vroeg in Bella Coola. Kennelijk is de land-crew nog niet gearriveerd, want we moeten een half uur wachten voordat we kunnen ontschepen. Dan rijden we via de Highway 20 (de enige mogelijkheid overigens in dit verlaten gebied) naar het oosten. Onderweg stoppen we voor ontbijt, koffie en een wandeling naar een groen-blauw voormalig gletscher-meertje. De omgeving is geweldig mooi: ruig, rotsen, bossen en besneeuwde toppen. Na een uurtje komen we bij “The Hill” een onverhard stuk gravel-road (van de HIGHway 20…) die klimt met percentages tot 18% naar een pas van 1524 meter. Duizelingwekkende dieptes en sommige delen worden net hersteld vanwege ‘landslides’ in januari. Brrrr; goed dat we op sommige stukken geen tegenliggers hebben (er is overigens sowieso maar minimaal verkeer).
Het tweede gedeelte, op de hoogvlakte van 1000-1100 meter, gaat voor een groot gedeelte door een gebied waar in de afgelopen jaren bosbranden hebben gewoed. Wat is dat een triest gezicht!! Desolaat is misschien een beter begrip.
We komen aan bij Nimpo Lake – een gat van niks, al hebben ze wel een tank en een winkel (waar ook drank verkocht wordt). Echt zo een uit een wild-west-serie: je kunt er alles kopen en ze zijn van 8-8 uur open 8 dagen per week (zoals het bordje vermeldt).
De camping heeft wifi (zeer matige verbinding) maar er is geen verbinding voor onze GSM’s. Blijkt de komende 350 km ook niet te zullen werken. Snel een mailtje verzonden naar de familie en vervolgens een wandeling gemaakt. Het heeft recent zeer veel geregend, dus de paden zijn letterlijk moerassen geworden. Dat maakt het lopen uitdagend. Wat minder plezant is: het miegelt van de muggen. Zelfs Anne Mieke zit onder. We tellen er meer dan 20 op de achterkant van de jas. We lopen snel door naar open gebied, waar de wind de muggen wat weghoudt. Terug bij de camper snel de deur dicht en met een krant op muggenjacht. Dit is niet het soort wild waarvoor we zijn gekomen ;-(
Een lekker flesje wijn later nog even een verslagje typen en kijken of de verbinding goed genoeg is om verslag en een paar foto’s op internet te zetten.
Morgen gaan we door richting Williams Lake, zo’n 175 km verderop, dus nog geen regio waar ze GSM masten hebben.
Tot de volgende keer.
-
16 Juni 2011 - 06:03
Papa:
Alweer fantastisch.Ga nu naar MCA
Alles ok -
16 Juni 2011 - 06:10
Mathias:
Ontzettend mooie foto die " discovery channel!"
Jammer dat het geen paaitijd us van de zalm. Dat is altijd zo'n ongelooflijk spektakel voor/van de lokale habitat maar ook het hele ecosysteem. Vorige week een ontzettend mooie docu daarover op tv.
Op de helft vd vakantie geloof ik, veel plezier bij de 2e helft!
Mathiad
-
16 Juni 2011 - 10:00
Els:
Mooi verhaal, mooie foto's. Ik voel de spanning in het verhaal bij de autorit...
Sterkte met de muggen!! -
16 Juni 2011 - 19:01
Martine En Ineke:
We zijn sprakeloos
tja, toch nog maar een paar woorden: WAUW, TE GEK, heerlijk om zo achter de laptop met jullie mee te genieten van alle natuurschoon en avonturen. Dank!
-
17 Juni 2011 - 09:46
Fred M.:
Hoi Gerard en Anne Mieke,
Prachtig joh wat jullie via de foto's laten zien van Canada. Hebben jullie het 4e verlies van de Canucks overleefd? Zelf ben ik net terug van twee weken zalig Griekenland. Nog een geweldige tijd gewenst in Canada. -
18 Juni 2011 - 16:59
Nienke:
Hoi Gerard en Anne Mieke,
Els zit nu bij me op de bank en we hebben samen jullie foto's gekeken, wat een avontuur er kwamen een hoop oohhhhhh's en aaahhhhh's langs. Zo te zien hebben jullie het goed naar jullie zin en genieten jullie volop!
Veel plezier nog de laatste twee weken en het lijkt me leuk om daarna de avonturen in het echt van jullie te horen!! Veel liefs en de groetjes van Els, Nienke X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
