Naar de warmte, de zon en een staaltje vakmanschap
Door: Anne Mieke en Gerard
Blijf op de hoogte en volg Gerard en Anne Mieke
29 Juni 2011 | Canada, Hope
Za 25 – di 28 juni
Van Revelstoke vertrekken we richting de fruit- en wijntuinen van British Columbia: het merengebied rond Kelowna. Daar zal het toch wel warm moeten zijn…. Tijdens de tocht worden de heuvels steeds “Franser”; de heuvels lijken droog, maar de velden zijn nog steeds nat.
In Vernon krijgen we voor het eerst te maken met een camping die vol is: het is weekend en de verwachting is mooi weer; dus de Ellison Provincial Park camping aan het meer zit vol met vooral Canadezen. Terug naar de andere kant van Vernon, naar camping Dutch’s op 1 km van het Kalamalka Meer. Volgens National Geographic een van de tien mooiste meren ter wereld. Wij drinken bij een strandtentje een biertje en wijntje, maar bibberen in de wind op het terras en zien alleen een grijs meer en een grijze lucht met af en toe een streepje zon.
De volgende dag staan we vroeg op, want het weerbericht was: zonnig en warm. En dat klopt!! We rijden naar Kalamalka Lake Provincial Park. Een prachtige plek: droog grasland, zeedennen, rotsen, heuvelachtig met schitterende uitzichten. Nu is het meer inderdaad een plaatje. Ook eindelijk weer voor korte broek en T-shirt, ondanks de waarschuwing voor teken en diverse slangen (waaronder de ratelslang) die in dit gebied voorkomen. We wandelen een paar uur en genieten. We zien ook twee marmot-achtigen, die we goed kunnen fotograferen. Kennelijk redelijk gewend aan mensen.
We vetrekken ’s middags richting Kelowna, om naar Beaver Creek Provincial Park te gaan. Daar is vandaag plek vrijgekomen aan het meer. Een heerlijke camping, waar we twee dagen blijven. Even genieten van het mooie weer; alle indrukken verwerken, kampvuurtje stoken, wijntje drinken – kortom: ontspannen. Gerard zwemt zelfs nog even in het meer en begrijpt daarna ook waarom iedereen aan de kant blijft of hooguit tot de enkels in het water gaat….
Maandagochtend toch weer vroeg eruit, want we willen de Kettle Valley Railway gaan fietsen. Een verlaten spoorlijn met prachtige hoge houten bruggen en enkele tunnels. Gebouwd rond 1914 en in 2003 is bij een gigantische bosbrand vrijwel volledig verwoest. Via vrijwilligerswerk vanuit de lokale gemeenschap is in de jaren daarna veel inspanning gepleegd om dit fraaie staaltje vakmanschap uit begin van de vorige eeuw weer in alle luister te herstellen. En dat is gelukt. We rijden eerst via een gravelroad meer dan 700 meter omhoog en fietsen dan 24 km over de voormalige spoorverbinding hoog in de bergen. We zijn er als een van de eersten en dat wordt beloond: niet alleen lekker rustig op de heenweg, maar ook genieten van een hert dat rustig knabbelend op gras en jonge takken dichtbij blijft staan. De grote oren wel recht overeind en ons continue in de gaten houdend. Verderop, tijdens de lunchpauze, komen er twee chipmunks vlak bij ons. “Ach wat schattig”, zegt Anne Mieke, totdat ze aan haar tenen beginnen te knabbelen. Toen gingen de voeten ineens op de bank ;-)
Terug op de campground heerlijk gelezen en geluierd. Wel nog even weggeweest naar een door onze buurman aanbevolen winkel “Lordco” om een spulletje te halen dat de teerplekken op de auto kan verwijderen. We hebben over nieuw asfalt gereden en het resultaat was enorm veel teerspetters die er met water en zeep niet afgaan. En de camper moet van binnen en van buiten schoongemaakt retour… Gelukkig hebben ze een goed werkend spulletje en worden we beloond tijdens het ritje met een bighorn-sheep aan de rotsachtige zijkant van de weg bij de campground. Weer een trofee die we kunnen turven…
Dinsdagochtend is het zwaar bewolkt. Eerst wandelen we een trail van ongeveer 5 km rond de Bear Creek (de naamgever van onze camping ertegenover). Pittig steil stukje van in totaal zo’n 100 m omhoog maar daarna dan ook beloond met prachtig uitzicht over het Okanagan meer. We hebben een poosje zitten kijken naar de ‘loggers’ die bezig zijn om boomstammen die in het water drijven bij elkaar te houden. Prachtig stukje vakwerk. Daarna rijden we naar Hope. Een flinke rit over twee passen. De eerste pas is een vierbaansweg die vanaf Kelowna (350 m.) tot boven de 1700 meter gaat. Een rustige en geleidelijke klim. De tweede pas is (slechts) 1300 m hoog. Zelden hebben we overigens passen gemakkelijker genomen.
In Hope bezoeken we de Othello-tunnels: ook een stuk van dezelfde Kettle Valley Railway uit het begin van de vorige eeuw. Hier moesten ze een huzarenstukje uithalen om door een kloof te gaan. Ook weer een indrukwekkend staaltje vakmanschap. De naam Othello komt overigens van Shakespeare: de ‘hoofd technicus’ die in de periode 1910-1914 deze railway heeft aangelegd (Mr. Andrew Mc Culloch) was een groot Shakespeare liefhebber.
Een ander detail: hier zijn ook diverse films van Sylvester Stallone opgenomen. Zijn ze hier nogal trots op. Cultuur uitersten??
We zoeken een camping uit met internet, zodat we de “bewoonde wereld” weer even kunnen bereiken. Boodschappen doen hoeft niet meer, want het parool is nu: de voorraden opmaken. Morgen gaan we richting Vancouver. Daar gaan we naar een campground waar je ook de camper kunt wassen. Dat zal het laatste ritje zijn, alvorens we donderdag de camper gaan inleveren. Dan doen we nog een dagje Vancouver en… zit het erop. Waarschijnlijk is dit dus het laatste bericht, tenzij we nog zwarte beren tegenkomen. Want onze teller haalt het nog niet bij die van Willem en Yvonne; die hebben er de laatste dagen van hun vakantie nog weer een paar kunnen bijschrijven, zo lazen we.
Dank voor al jullie reacties op onze verhaaltjes: het was leuk om te lezen.
Veel groeten en tot gauw, weer in Nederland.
Van Revelstoke vertrekken we richting de fruit- en wijntuinen van British Columbia: het merengebied rond Kelowna. Daar zal het toch wel warm moeten zijn…. Tijdens de tocht worden de heuvels steeds “Franser”; de heuvels lijken droog, maar de velden zijn nog steeds nat.
In Vernon krijgen we voor het eerst te maken met een camping die vol is: het is weekend en de verwachting is mooi weer; dus de Ellison Provincial Park camping aan het meer zit vol met vooral Canadezen. Terug naar de andere kant van Vernon, naar camping Dutch’s op 1 km van het Kalamalka Meer. Volgens National Geographic een van de tien mooiste meren ter wereld. Wij drinken bij een strandtentje een biertje en wijntje, maar bibberen in de wind op het terras en zien alleen een grijs meer en een grijze lucht met af en toe een streepje zon.
De volgende dag staan we vroeg op, want het weerbericht was: zonnig en warm. En dat klopt!! We rijden naar Kalamalka Lake Provincial Park. Een prachtige plek: droog grasland, zeedennen, rotsen, heuvelachtig met schitterende uitzichten. Nu is het meer inderdaad een plaatje. Ook eindelijk weer voor korte broek en T-shirt, ondanks de waarschuwing voor teken en diverse slangen (waaronder de ratelslang) die in dit gebied voorkomen. We wandelen een paar uur en genieten. We zien ook twee marmot-achtigen, die we goed kunnen fotograferen. Kennelijk redelijk gewend aan mensen.
We vetrekken ’s middags richting Kelowna, om naar Beaver Creek Provincial Park te gaan. Daar is vandaag plek vrijgekomen aan het meer. Een heerlijke camping, waar we twee dagen blijven. Even genieten van het mooie weer; alle indrukken verwerken, kampvuurtje stoken, wijntje drinken – kortom: ontspannen. Gerard zwemt zelfs nog even in het meer en begrijpt daarna ook waarom iedereen aan de kant blijft of hooguit tot de enkels in het water gaat….
Maandagochtend toch weer vroeg eruit, want we willen de Kettle Valley Railway gaan fietsen. Een verlaten spoorlijn met prachtige hoge houten bruggen en enkele tunnels. Gebouwd rond 1914 en in 2003 is bij een gigantische bosbrand vrijwel volledig verwoest. Via vrijwilligerswerk vanuit de lokale gemeenschap is in de jaren daarna veel inspanning gepleegd om dit fraaie staaltje vakmanschap uit begin van de vorige eeuw weer in alle luister te herstellen. En dat is gelukt. We rijden eerst via een gravelroad meer dan 700 meter omhoog en fietsen dan 24 km over de voormalige spoorverbinding hoog in de bergen. We zijn er als een van de eersten en dat wordt beloond: niet alleen lekker rustig op de heenweg, maar ook genieten van een hert dat rustig knabbelend op gras en jonge takken dichtbij blijft staan. De grote oren wel recht overeind en ons continue in de gaten houdend. Verderop, tijdens de lunchpauze, komen er twee chipmunks vlak bij ons. “Ach wat schattig”, zegt Anne Mieke, totdat ze aan haar tenen beginnen te knabbelen. Toen gingen de voeten ineens op de bank ;-)
Terug op de campground heerlijk gelezen en geluierd. Wel nog even weggeweest naar een door onze buurman aanbevolen winkel “Lordco” om een spulletje te halen dat de teerplekken op de auto kan verwijderen. We hebben over nieuw asfalt gereden en het resultaat was enorm veel teerspetters die er met water en zeep niet afgaan. En de camper moet van binnen en van buiten schoongemaakt retour… Gelukkig hebben ze een goed werkend spulletje en worden we beloond tijdens het ritje met een bighorn-sheep aan de rotsachtige zijkant van de weg bij de campground. Weer een trofee die we kunnen turven…
Dinsdagochtend is het zwaar bewolkt. Eerst wandelen we een trail van ongeveer 5 km rond de Bear Creek (de naamgever van onze camping ertegenover). Pittig steil stukje van in totaal zo’n 100 m omhoog maar daarna dan ook beloond met prachtig uitzicht over het Okanagan meer. We hebben een poosje zitten kijken naar de ‘loggers’ die bezig zijn om boomstammen die in het water drijven bij elkaar te houden. Prachtig stukje vakwerk. Daarna rijden we naar Hope. Een flinke rit over twee passen. De eerste pas is een vierbaansweg die vanaf Kelowna (350 m.) tot boven de 1700 meter gaat. Een rustige en geleidelijke klim. De tweede pas is (slechts) 1300 m hoog. Zelden hebben we overigens passen gemakkelijker genomen.
In Hope bezoeken we de Othello-tunnels: ook een stuk van dezelfde Kettle Valley Railway uit het begin van de vorige eeuw. Hier moesten ze een huzarenstukje uithalen om door een kloof te gaan. Ook weer een indrukwekkend staaltje vakmanschap. De naam Othello komt overigens van Shakespeare: de ‘hoofd technicus’ die in de periode 1910-1914 deze railway heeft aangelegd (Mr. Andrew Mc Culloch) was een groot Shakespeare liefhebber.
Een ander detail: hier zijn ook diverse films van Sylvester Stallone opgenomen. Zijn ze hier nogal trots op. Cultuur uitersten??
We zoeken een camping uit met internet, zodat we de “bewoonde wereld” weer even kunnen bereiken. Boodschappen doen hoeft niet meer, want het parool is nu: de voorraden opmaken. Morgen gaan we richting Vancouver. Daar gaan we naar een campground waar je ook de camper kunt wassen. Dat zal het laatste ritje zijn, alvorens we donderdag de camper gaan inleveren. Dan doen we nog een dagje Vancouver en… zit het erop. Waarschijnlijk is dit dus het laatste bericht, tenzij we nog zwarte beren tegenkomen. Want onze teller haalt het nog niet bij die van Willem en Yvonne; die hebben er de laatste dagen van hun vakantie nog weer een paar kunnen bijschrijven, zo lazen we.
Dank voor al jullie reacties op onze verhaaltjes: het was leuk om te lezen.
Veel groeten en tot gauw, weer in Nederland.
-
29 Juni 2011 - 06:30
Anne:
Blijft geweldig om te lezen en te zien!! -
29 Juni 2011 - 07:32
Papa:
Dit zal dan wel mijn laatste reactie in dit verslag zijn.Heb er van genoten en graag tot ziens -
29 Juni 2011 - 14:01
Margot:
Goede reis terug en tot gauw! -
29 Juni 2011 - 14:44
Frank En Margriet:
Leuk hoor om al jullie belevenissen op deze manier te volgen.
We wensen jullie een heel goede terugreis en tot snel. -
30 Juni 2011 - 12:06
Marianne:
goede reis naar huis;) Ik heb genoten van jullie verslagen, wat een prachtige reis! -
30 Juni 2011 - 17:39
Piety:
Wij hebben genoten van jullie reisverslagen.Wat hebben jullie veel meegemaakt! Een goede reis terug en tot gauw.
Liefs van Catrinus en Piety -
02 Juli 2011 - 10:13
Els & Hans:
Op schiphol weer veilig geland. Welkom thuis!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
