Vogels, beren, herten en…. angstzweet

Do 16 juni
We slapen uit en skypen vlak voor vertrek nog even met Hans en Els. De operatie van opa is goed gegaan en Hans heeft waarschijnlijk zijn 3 tentamens gehaald. Fijn om te horen.

De omgeving is een parkachtig landschap – met wilde-westen uitgestrektheid. Ook weer veel verbrande bomen – om zouden ze dood zijn vanwege de ‘dennenscheerder’? Het is erg rustig op de weg; we komen nauwelijks auto’s tegen. Misschien 20 in de eerste twee uur.
We rijden naar Puntzi Lake, vanaf de Highway 5 km over een gravelweg. Een prachtig meer met witte pelikanen. We zien er drie en heel in de verte een kolonie van vele tientallen. Mooi! Echter: weer veel muggen, dus we eten even wat in de camper en rijden door naar Bull Canyon aan de Chilcotin River. De rivier staat redelijk hoog en is behoorlijk wild. Het wandelpad is formeel afgesloten (vanwege gevaarlijke bomen; deels vanwege bosbrand – ook weer indrukwekkend) maar we gaan toch een stukje lopen. Gelukkig zijn hier minder muggen.

We rijden verder naar Riske Creek en proberen een winkel in het dorp te vinden – echter: geen winkel, maar ook geen dorp. Het is op de kaart wel een stipje met een plaatsnaam, maar in de praktijk een verzameling verspreid liggende ranches. We besluiten hier niet in de buurt te kamperen, ook omdat we een afslag naar een klein meertje met veel vogels niet hebben kunnen vinden. We gaan via de grote plaats Williams Lake (boodschappen en tanken) naar het Provincial Park Lac la Hache, waar ze ook een campground hebben. Na het eten nog een avondwandelingetje (en weer de nodige muggen).

Vrijdag 17 juni
Direct na het ontbijt richting 100 Miles House, een klein plaatsje in de buurt. Volgens Lo met een bezoekerscentrum en een klein moerasgebiedje met veel vogels ernaast. Dat klopt. We kijken onze ogen uit en maken mooie plaatjes. We lopen de ‘trail’. Het is een klein gebiedje tussen de Highway, een grote golfplaten hal en het vliegveldje. De locatie is dus niet je dat, maar de vogels wel. Rode ‘schouders’ en fel gele koppen op een zwarte vogel; een eend-achtige met lichtblauwe snavel. Prachtig.
Na een uurtje vertrekken we weer nadat we telefonisch contact gehad hebben met het thuisfront. Hans K gebeld en ook opa even aan de lijn gehad. Alles is goed daar.

Onderweg naar Clearwater en het Wells Gray Provincial Park zien we nog enkele herten en een zwarte beer. De teller staat nu op 8. We naderen Willem en Yvonne. Na een bezoekje aan het visitors center van Clearwater (wat zijn die goed geoutilleerd en behulpzaam!!) rijden we door naar Wells Gray. Onderweg bezoeken we een aantal spectaculaire watervallen: Spahats Falls (vanuit een kloof 61 meter naar beneden zo een ravijn is; imposante rotswanden); de Dawson Falls (slechts 18 meter hoog maar enorm breed: met donderend geraas stort het water naar beneden; we staan er vlak naast). En dan moet de mooiste nog komen: Helmcken Falls: een enorme hoeveelheid water stort meer dan 137 meter naar beneden. Je voelt de grond trillen.

Voorbij de Helmcken Falls gaat de weg over in gravel. We rijden nog ruim 20 km en komen onderweg niet alleen een bambi tegen maar ook drie zwarte beren. Vlak bij de auto. We nemen foto’s en zetten ze zelfs of de film. Wat een dag, wat een dag. Op de campground van Clearwater Lake vinden we een mooi plaatsje in het bos, met het geraas van de Osprey Falls op de achtergrond. Heerlijke locatie om een biertje te drinken en wat te eten. Er zijn muggen, maar gelukkig niet zo heel veel. Van de beheerder kopen we haardhout en krijgen de bijl te leen. Dat is voor een stadse jongen toch weer een hele klus. Maar moeders de vrouw kookt dus het is weer traditioneel geregeld. Als het vuurtje brand (met 1 lucifer!!) genieten we van een heerlijke dag en mooie avond. Wat een vakantie…

Zaterdag 18 juni
Het heeft vannacht een beetje geregend en ’s ochtends is het miezerig. We besluiten toch een wandeling te gaan maken: de Chain Meadows Trail van 16.7 km lengte en een hoogteverschil van 250 m. De eerste 5 km gaan langs het meer; prachtig. Op sommige plekken komt de damp van het meer. De buitentemperatuur is nog maar 12 graden. Dan een pittig stuk omhoog richting een rotsformatie. Klein stukje klauteren. Het aangekondigde meer (Chain Lake) missen we op een of andere manier. Veel stoppen doen we niet, want ondanks de ‘deet’ worden we dan door vele tientallen muggen aangevallen… Op een gegeven moment twijfelt Gerard of we wel goed zitten, want we lopen noordwaarts, terwijl we weer naar het zuiden zouden moeten. Omdat de zon nauwelijks te zien is en er geen alternatieve paden zijn, besluiten we toch door te lopen. We kruisen een moerasgebied met veel cabbage skunk en na anderhalf uur komen we toch weer bij een bordje dat aangeeft dat we goed zitten. Wel spannend die onzekerheid. We komen nog bij een prachtig uitzichtspunt over Clearwater River en Lake en de Osprey Falls. Na 5 ½ uur stevig doorwandelen zijn we weer thuis, alwaar een koud biertje en een haardvuurtje snel geregeld zijn. En als beloning begint de zon ook nog een half uurtje te schijnen. Gelukkig hebben ze op de campground ook een eenvoudige douche. Voor een toony (2 loonies, ofwel een twee-dollar munt) kunnen we het zweet er afspoelen en nu maar hopen dat de muggen ons niet meer weten te vinden…


Zo 19 juni: onderweg naar Jasper: de beren 12 en 13 en…. een Elk!

Het is zwaar bewolkt als we vertrekken richting Mount Robson, de hoogste berg van de Rocky Mountains met 3954 meter. Onderweg “scoren” we nog beer 12 en 13, maar we worden een beetje blasé: we tuffen gewoon verder in onze camper. Helaas wordt het weer er niet beter op en hangen de wolken laag. Af en toe valt daar ook echte regen uit – naast het inmiddels vrijwel constante gemiezer. We kunnen dus niets zien van de steeds hoger wordende bergen om ons heen en de besneeuwde toppen. Bij Mount Robson bezoeken we het visitors center; zoals gewoonlijk prima geoutilleerd en met een mooie tentoonstelling. We besluiten niet te blijven voor een bergwandeling omdat het zicht erg slecht is en de regen nog steeds naar beneden komt. We rijden daarom door naar Jasper. Tussen Mt Robson en Jasper passeren we de grens tussen British Columbia en Alberta en moet de klok een uurtje vooruit omdat de provincie Alberta in een andere tijdzone zit. We gaan naar Wapiti Campground en zien onderweg een Elk. Weer een score bij onze lijst van wilde dieren met dit grote “hert”. Bij de campground worden we gewaarschuwd dat de vrouwtjes Elks die nu jongen hebben zich in bewoond gebied begeven om hun prooidieren zoals wolven en beren te ontwijken; dat heeft ook enig risico voor de toeristen op de campground: ze kunnen agressief zijn om hun jongen te beschermen! Ook nog een speciale waarschuwing om je voedsel zeer goed op te bergen vanwege de beren.
Op de camping kiezen we een rustige plek met stroom, zodat het notebook weer kan worden opgeladen een verhaaltje kan worden geschreven en de foto’s bewerkt.

Morgen wellicht wandelen als het weer goed is; anders een wasje draaien in Jasper en ergens internet proberen te vinden. De Miette Hotsprings – een interessant alternatief bij minder goed weer – is helaas ook niet mogelijk vanwege…. de overvloedige regenval van de afgelopen tijd die ervoor heeft gezorgd dat er modder in het water zit en de temperatuur niet goed geregeld kan worden. De gevolgen van een nat en koud voorjaar zijn ook hier goed zichtbaar en merkbaar.